«Ik scheidde, omdat mijn vrouw me volgde»: hoe Moskvich zich voelde als een held van psychotrilera
De verhalen van vrouwen die getrouwd waren met een manische JEQUEEL, zijn vrij vaak voor het publiek. Maar over hoe van dergelijke situaties mannen zijn die een object van surveillance van de vrouw zijn geworden, is veel minder bekend. Wat een echtgenoot ervaart, wat altijd gerechtvaardigd is voor wat hij niet heeft begaan, overtuigde zijn vrouw in zijn loyaliteit? Onze nieuwe held deelde zijn eigen waarheid.
De grote klassieker en de expert van familiewaarden Lev Nikolayevich Tolstoy merkten op: «Alle gelukkige gezinnen zijn vergelijkbaar met elkaar, elke ongelukkige familie is op zijn eigen manier ongelukkig». Van de zijkant van het paar, zie er soms perfect uit, maar het is de moeite waard om hun relatie een beetje dieper in te duiken, want alles begint op de naden op de naden. Er kunnen veel redenen zijn voor echtscheiding, maar vandaag zullen we praten over het wantrouwen en pathologische jaloezie van de vrouw voor haar man. Over hoe vrouwen omgaan met vergelijkbare relaties, is er veel gezegd – de dames zijn gemakkelijker om over persoonlijk hardop te praten. En hoe dingen bij mannen zijn, zullen we ons 37-jarige Igor vertellen (de naam is op verzoek van de held gewijzigd – ongeveer. Vrouw.Ru) uit Moskou.
Het is interessant!
Begin
Het maakt niet uit hoe banaal het klinkt, onze relatie met de ex-vrouw begon met een prachtige liefde. We stel ons haar dag niet voor zonder een vriend. Ze is succesvol, vrolijk en heel slim meisje, ik ben zelfverzekerde man die zijn hoofd kwijt is van zo’n schoonheid.
We begonnen al zes maanden later samen te wonen, en ik heb na anderhalf jaar een voorstel gedaan. Tijdens al die tijd zijn we nooit serieus gewonnen, maar over het verhogen van tonen of een aantal aanstootgevende uitdrukkingen en toespraken kunnen dat niet zijn.
Het eerste jaar en de helft in de status van haar man en vrouw waren idylle: we leefden al op een verwijderbaar appartement, maar creëerden ook een echte munt. Samen kozen ze meubels, verf voor de muren, gingen naar onze ouders op feestdagen, in reizen, ging naar de partijen enzovoort. Alles was zo goed en gemeten dat onze vrienden ons het perfecte paar van een sprookje beschouwden, waar «ze al heel lang en gelukkig leefden en op één dag stierven». Misschien is iemand jegens ons … het is moeilijk om iets te zeggen.
Hoe het sprookje verdwijnt?
We waren jong, waren niet van toepassing op de titel van kenners van familiepsychologie, maar ze leefden in hun regels, wat tot enige tijd goed werkte. Wij en Anya (naam gewijzigd – ca. Vrouw.RU) stemde ermee toe nooit de overtreding en zeg altijd dat iemand van ons niet past bij het gedrag van een ander.
Op het tweede jaar van het gezinsleven kreeg ik een heel cool voorstel voor werk van een groot bedrijf. Ons geluk met ons geluk. Dit is hoe nieuwe kansen voor mijn professionele ontwikkeling, hoge salaris, interessante zakenreizen en een stel andere bonussen.
Dit werk vereiste veel werk en tijd, ik rook naar een paard, maar ik wist altijd dat ik thuis zou komen, hoe mijn vrouw mezelf beter voelde. Ik weet niet hoe, maar vrouwen weten hoe, ze lijken de energie van de man in rekening te brengen, en hij kan de bergen omdraaien.
Een maand later was ik erg moe, veel op kantoor gehouden, maar ik kon geen veranderingen in het anine-gedrag opmerken. Ze sloot in zichzelf. Toen we naar het eneweekend naar het huisje aan haar ouders gingen, vroeg ik wat er gebeurde – ik voel me. Ze zei dat alles in orde is, maar ik leek gewoon. Het was de eerste bel, zoals het bleek.
Splitsen
Op zo’n manier passeerden bijna zes maanden. Ik introduceerde mijn vrouw met nieuwe collega’s, ze maakte een onuitwisbare indruk op iedereen en, het leek me dat hij heel erg met hen was. Een paar dagen na deze avond vertelde Anya me dat hij het werk verliet. Ik was, om het mild te zeggen, verrast. Anya antwoordde op mijn vragen, hij was overweldigd en wil een beetje voor zichzelf leven, en hij besprak niet met mij, omdat precies zeker van zijn beslissing. Ik heb haar gesteund, omdat ik normaal heb verdiend en ons zonder problemen kon verstrekken. Ik kon niet denken dat de reden in de andere kon lopen – we zijn er tenslotte ermee akkoord om eerlijk en tijdig met eerlijk te praten. Ik telde erop.
Epitiaan
Episode eerst
Weet je, velen zeggen dat met de komst van telefoons, tabletten en sociale netwerken, het persoonlijke leven van mensen te verslechteren. Helaas, in mijn geval is het tot op zekere hoogte waar. Ik heb nooit wachtwoorden gehad op je thuiscomputer en mijn telefoon. Eenmaal bij het werk van de collega begon met me wat onderwerp met me te bespreken alsof we er eerder over hadden verteld. Het bleek dat ze me over de vooravond van de avond op Facebook schreef. Ik heb de chat gecontroleerd, maar er was geen bericht. Vreemd…
Episode Ten tweede
Een keer met collega’s naar de bar naast het kantoor op vrijdag na het werk. Ik wist het van tevoren, vertelde Ana en bood aan om mee te doen. Ze weigerde: «Je hebt onze onderwerpen daar, Corporate Humor, wat ik daar zal doen … Ga zonder mij». Toen ik terug naar huis, hadden we de eerste schandaal: voor het eerst in het leven riep ze me zo dat ik bang was voor haar. Anya zich voortdurend op mijn collega, een bericht waarvan ik niet vind dan. Na een half uur, kalmeerde ze naar beneden en bleef gedragen als er iets niet gebeurd.
episode Third
Een paar dagen na deze gebeurtenissen kwam naar me toe een gesproken bericht van zijn vrouw, waarin ze vertelde iemand: «Hij doet het zeker, ik weet! Ik zal snel zijn werkcorrespondentie afwerpen, en dan zal ik iedereen bewijzen wat voor freak!»Ik belde haar om te weten wat het was. swingers.startee.nl/ Ze was erg nerveus en begon wat onzin te dragen die hij opnam voor een vriend die de man zou veranderen. Ik geloofde.
Hoogtepunt
Een week later brak mijn thuislaptop, en ik maakte gebruik van de computer van Ani. Ten eerste heeft ze het wachtwoord geïnstalleerd, ten tweede, zeer met tegenzin gaf me een laptop. Op de desktop was er een map met mijn naam, en, natuurlijk opende ik het. Er waren hele archieven van mijn correspondentie met vrienden, collega’s, genomen foto’s toen Anya in het algemeen aan het andere einde van de stad in het algemeen moest zijn. Ze keek me maandenlang aan. ik was geschokt! Alsof het een held van een low-grade-show bleek te zijn.
Wanneer u een soortgelijke hebt, bent u verloren in uw eigen coördinatensysteem. Het klopt de grond van onder de voeten. In het begin kon ik niet begrijpen dat het in het algemeen vroeg: «Wie ben jij? Waar is mijn Anya?»
Dan kon ik niet normaal gesproken en hoorde haar niet. Toen ik een beetje naar mijn zintuigen kwam, probeerde ik te begrijpen waarom ik dit georganiseerde surveillance voor mij nodig had. Gevraagd of het
geen werk heeft verlaten. Je weet wat ik heb gehoord in reactie.
– «En wat verbaast je? Je werkt de klok rond, je hebt zoveel nieuwe kennissen, die om je heen wrijven. Denk je dat ik niet weet hoe het allemaal gebeurt? Bouw een heilige en perfecte familieman, maar je bent in feite een hond. Natuurlijk heb ik gewerkt aan het werk vanwege jou! Waarom zou ik nog steeds het geval opgeven?! Je verried me en veranderde! Ik weet het zeker en wil alle details weten. Nu het beste moment voor uw erkenning!»
Ik ging stil uit het appartement en werd wakker aan de andere kant van de stad. Ik begreep niet hoe ik dit allemaal niet kon opmerken. De foto heeft zich ontwikkeld, en alle vreemde momenten, zoals bij het verdwenen bericht van de collega, hebben hun uitleg ontvangen. Toen ik terugkwam, vroeg ze om vergeving en begrip. Ik probeerde erachter te komen waar ik haar reden gaf om aan mij te denken? Vroeg hoe ik haar kan helpen en hoe het allemaal te repareren? En het is haar nog meer.